به مناسبت 21 تیرماه روز بدون نایلکس

با شعار هر روز یک کیسه پلاستیکی کمتر

این کشف نشان می دهد که ذرات می توانند در بدن حرکت کنند و ممکن است در اندام های داخلی قرار بگیرند. تأثیر آن بر سلامت هنوز ناشناخته است. اما محققان نگران این هستند که میکروپلاستیک‌ها از نظر آزمایشگاهی به سلول‌های انسان آسیب می‌رسانند و قبلا نیز مشخص شده که ذرات آلودگی هوا وارد بدن می‌شوند و باعث مرگ زودهنگام میلیون‌ها نفر در سال می‌شوند.

حجم عظیمی از زباله های پلاستیکی در محیط ریخته می شود و میکروپلاستیک ها اکنون کل سیاره را از قله اورست گرفته تا عمیق ترین اقیانوس ها آلوده کرده اند . قبلاً  نیز مشخص شده بود که مردم ذرات ریز را از طریق غذا و آب و تنفس مصرف می کنند و این ذرات در مدفوع نوزادان و بزرگسالان یافت شده است.

دانشمندان نمونه های خون 22 اهداکننده ناشناس خون را که همگی بالغ و سالم بودند، تجزیه و تحلیل کردند و در 17 نفر ذرات پلاستیکی یافتند. نیمی از نمونه ها حاوی پلی اتیلن ترفتالات (PET) (Polyethylene terephthalate) بود که معمولا در بطری های نوشیدنی استفاده می شود، در حالی که یک سوم حاوی پلی استایرن (PS) (polystyrene) بود که برای بسته بندی مواد غذایی و سایر محصولات فومی استفاده می شود. یک چهارم نمونه های خون حاوی پلی اتیلن (polyethylene) بود که از آن کیسه های پلاستیکی ساخته می شد. و بعد از این ها، مقداری هم پلی متیل متاکریلات ( (PMMA بوده.

پروفسور وتاک (Dick Vethaak) متخصص اکوتوکسیکولوژیست در هلند، به گاردین گفت: «مطمئناً این منطقی است که نگران باشیم زیرا "ذرات وجود دارند و در سراسر بدن حمل می شوند." او گفت کارهای قبلی هم نشان داده بود که میکروپلاستیک‌ها در مدفوع نوزادان در مقایسه با بزرگسالان 10 برابر بیشتر است و نوزادانی که با بطری‌های پلاستیکی تغذیه می‌شوند میلیون‌ها ذره میکروپلاستیک را در روز می‌بلعند و می دانیم که نوزادان و کودکان نسبت به مواد شیمیایی و ذرات آسیب پذیرتر هستند که این خیلی نگران کننده است.

تکنیک های موجود برای شناسایی و تجزیه و تحلیل ذرات کوچک به اندازه 0.0007 میلی متر یا 700 نانومتر حدود 140 برابر کوچکتر از عرض یک موی انسان، استفاده شده است. برخی از نمونه های خون حاوی دو یا سه نوع میکرو پلاستیک بوده. در این تحقیقات، نمونه برداری ها با سرنگ شیشه‌ای و سرسوزن فلزی انجام شده که آلودگی پلاستیکی از این طریق در خون نمونه وارد نشود.

مقدار و نوع پلاستیک بین نمونه‌های خون، به طور قابل توجهی متفاوت بوده که ممکن است بلافاصله قبل از نمونه گیری خون باشد، مانند نوشیدن از یک فنجان قهوه در پک  پلاستیکی یا استفاده از ماسک پلاستیکی صورت.

"سوال بزرگ این است که در بدن ما چه اتفاقی می افتد؟" وثاک گفت. «آیا ذرات در بدن باقی می مانند؟ آیا آنها به اندام های خاصی منتقل می شوند، مانند عبور از سد خونی مغزی؟ و آیا این سطوح برای شروع بیماری به اندازه کافی بالا هستند؟ ما نیاز فوری به تحقیقات بیشتر داریم تا بتوانیم آن را بفهمیم.»

جو رویل (Jo Royle)، بنیانگذار موسسه خیریه دریاهای مشترک، گفت: تولید پلاستیک تا سال 2040 دو برابر خواهد شد. ما حق داریم بدانیم این همه پلاستیک با بدن ما چه می کند. اتحادیه اروپا در حال حاضر تحقیقاتی را در مورد تأثیر میکروپلاستیک بر روی جنین و نوزادان و سیستم ایمنی بدن انجام می دهد .

یک مطالعه اخیر نشان داده که میکروپلاستیک ها می توانند به غشای خارجی گلبول های قرمز خون بچسبند و ممکن است توانایی آنها را برای انتقال اکسیژن محدود کنند. این ذرات در جفت زنان باردار نیز یافت شده است و در موش‌های باردار به سرعت از طریق ریه‌ها به قلب، مغز و سایر اندام‌های جنین می‌رسند. بعلاوه میکرو و نانو پلاستیک‌ها ممکن است خطر افزایش ابتلا به سرطان داشته باشند.

ورود میکروپلاستیک به بدن انسان میتوانند از مصرف ماهی ها و آبزیان صورت بگیرد، با توجه به اینکه آلودگی پلاستیکی در همه جا بخصوص آبها، وجود دارد،  پلاستیک در صدها گونه از آبزیان از جمله ماهی ها یافت می شود. 49 درصد از تمام ماهی‌هایی که در سطح جهان برای بلع میکروپلاستیک نمونه‌برداری شده‌اند، میانگین 3 تا 5 قطعه در هر ماهی داشته اند، و ماهی های آمریکای شمالی پلاستیک بیشتری را نسبت به ماهی های سایر مناطق می بلعند.

در بررسی نقش محیط ، زیستگاه، استراتژی تغذیه و منبع (یعنی آبزی پروری یا صید وحشی) در بلع میکروپلاستیک، ماهی‌های آب شیرین، پلاستیک بیشتری را بلعیده اند، بخصوص ماهی‌خواران، ماهی‌های موجود در آب‌های عمیق‌تر و ماهی‌های منابع آبزی پروری.